Go hotel!

Weer een paar dagen voorbij, ik loop op de blog niet helemaal bij, maar hier is weer een update! Enjoy!

18-02-11

Om kwart voor 8 opstaan om op tijd te zijn voor ons gratis ontbijt (is van 6-9). Niet echt honger van de jetlag en het weinige slapen, mensen laten de tv gewoon keihard aanstaan terwijl ze zelf op het balkon zitten.

Eten stelt dus weinig voor. Het is brood met boter jam en marmite en de gratis thee en koffie die je de hele dag door krijgt. Niet veel gegeten, voel me niet topfit.

Na het eten lekker douchen, alleen spookt er van alles door mijn hoofd. Vooral de opmerking van mijn vader blijft hangen: dan ga ik dinsdag terug naar NL. Conclusie: alleen. Alleen in een groot ver land dat ik niet ken. En ja hoor daar zijn ze weer. De tranen zijn niet te stoppen.

Douchen doet dan wel even wonderen, heerlijk de warme kraan aan. Terug in de kamer begint het fiasco weer en mijn vader ging gezellig meedoen.

Conclusie: Ik kan dit niet! Niet alleen zijn en vooral niet hier. Iedereen waar ik van houdt is daar en ik niet. Ik wil hier dus weg.

Na een goed gesprek en gesnik dus maar besloten om met m'n vader mee terug te gaan. Wel Scott, mijn begeleider, even gemaild om af te spreken. 1 Pm bij Royal Adelaide Hospital (RAH).

Ook gezocht voor een 2^e slaapplek. Het hostel begon mijn vader op te breken en hotel zou hem goed doen. Iets verder op zagen we hotel Ambassadors Hotel, 107 King William street. Ziet er goed uit, kamer geboekt, heerlijk zondag weg uit dit gat!

Nog even snel eten en op naar Scott. Na de ontmoeting gelijk gezegd dat het hele feest toch niet door zou gaan. Wel even de rondleiding gedaan, je weet maar nooit.

Best mooi ziekenhuis, maar wel wat klein In totaal maar 450 beden voor patiënten en alle afdelingen zijn en beetje verspreid over het ziekenhuis. Het bestaat uit meerdere aangebouwde stukken gebouwen en overal zit wel iets. Heb wat dingen gezien, rondgelopen op het lab en mijn werkplek gezien. Niks mis mee, maar het gevoel is er niet. Nog steeds wil ik naar huis. Na de tour besloten het te stoppen. Op nieuw naar 55 Currie street voor de DIAC (department of immigration and citisinship) om een brief in te leveren voor het cancellen van mijn aanvraag.

Het is ondertussen rond de 25 graden met een hoop regen, blijk normaal rond de 40 te liggen met 6-8 maanden geen regen. Wauw, treffen wij het even dat we 1 dagje met regen hebben en heerlijk weer om dingen te zien.

De weg vanaf het winkelcentrum is afgezet voor het fringe festival dat 1 keer in de 2 jaar gehouden word. Heel gezellig in de stad, allemaal straatartiesten, muziek, kermis en veel mensen. Helaas is de opening gecancelled door de regen.

’s Avonds lekker ravioli bolognese gegeten in een soort overdekt eetgebeuren. Smaakte heel lekker, maar na 3 happen had ik het alweer gezien. Niet echt honger.

Na het eten weer naar rundle street voor fringe. Optreden zijn best geestig, maar die Amerikanen zijn allemaal hetzelfde. Voor de final performance bedelen ze om geld. Vreemd maar ook soms irritant, ze blijven erop hameren.

Nog even het thuisfront bellen over de plannen. Keuze is al gemaakt, al moeten we nu bedenken op welke datum we terug gaan, 22 feb of 8 maart…

19-02-11

Na een nacht met nog minder slaap, lekker ontbijten? Valt weer tegen, hebben wel toast ding gevonden, is al een verbetering. Zelf eieren proberen te koken. Alleen de kookplaat werkt niet mee. Er staat nergens hoe hard die staat en hoe die werk. Uiteindelijk gelukt, maar met moeite.

Planning van vandaag: internet, Central market en Chinatown.

Internet even bekijken om de vertrektijden in de gaten te houden met de stoelbezetting erbij. Ondanks toch ook maar even alle data in maart checken, just in case. 8 maart zou nog steeds kunnen, rest zit toch echt vol. Even over nadenken

OP naar buiten voor de Grote en Gouger street. First stop, central market! Wauw wat groot! Hele grote hal met allemaal vaste kramen met eten en goodies. Eigenlijk een grote markt, maar dan oversized, briljant! Lekker broodje chicken ceasar op, smaakt gooooooed!

En verder op zoek naar Chinatown. De grote Chinese zuil voor de straat deed al iets vermoeden. Toch nog even de straat uitlopen en in de parallelstraat Chinatown in. Veel zaakjes met spulletjes en 2 ruimten met vreterij.

Via verschillende straten en pleinen naar rundle street. Snel naar North Terrace voor de botanische tuin naast het ziekenhuis. Dit keer ruim op tijd! Hebben wel 2 uur de tijd voor het dicht gaat (eerste keer hadden we 10 minuten!). Veel foto’s van de lotusbloemen.

Honger! Dus op naar Hindley street voor wat te eten. Naar wokinabox, soort van easy en julia’s pasta. Lekker honey soy chicken gegeten! Eten uit een doosje, wiej. Wel super lekker!

Nog wat straatartiesten gezien en naar bed gegaan, morgen betere bedden.

20-02-11

Werd midden in de nacht wakker met een loopoog. Goodie! In de spiegel blijkt het pus te zijn, maar niks wat een beetje lenzenvloeistof niet kan oplossen.

Paar uur later toch nog door de wekker wakker geworden. 7:30 voor het ontbijt, 9:30 uitchecken. Helaas mislukte de eieren nog erger dan gister, dus ontbijt is weer wat saaier geworden.

Op naar het hotel! Joepie, goede bedden. Enige nadeel is het verslepen van die 20-25 kilo zware koffers en de 3 liter water extra.

Vandaag een rustig dagje, is tenslotte zondag. Op naar de rivier Torrens, vrij snel gevonden. Even de straat (ongeveer 2 km) uitlopen en tada, rivier! Heel de noord kant van Adelaide even langs gegaan, is vooral elite die er woont!

In het hotel terug de spullen naar boven slepen. Mijn oog begint toch eigenlijk wel zeer te doen en is echt te dik voor woorden! Toch maar even naar een arts. Word de emergency department van RAH. Zeggen ze doodleuk dat je maar even 4-5 UUR moet wachten. Man na mij komt even vertellen dat zijn vriendin haar hand heeft gesneden aan een keukenapparaat, moet ook maar 2-3 uur wachten. Ze zijn gestoord!

Nou viel het allemaal mee. Die meid hoefde maar 30 min te wachten en ik 45. Schiet dus behoorlijk op, kunnen ze in het LUMC nog wat van leren. Na wat briljante opmerkingen van die co-schapper, moest ik dus zonder bril (!) wat letters oplezen van 6 meter afstand! Mensen, ik ben zo scheel als het maar zijn kan zonder bril. Die gast spoorde niet helemaal! Maar uiteindelijk met druppels en zalf het ziekenhuis uit.

Ondertussen 7 uur, dus weer lekker wat gaan eten. Dit keer een burrito, jammie.

Omdat pap dood is van het hostel, gaan we richting bed. Op de kamer nog even de dag opschrijven, hoor ik opeens gesnurk naast me. Dat was het voor vandaag! Truste!